ေတာင္းပန္ပါတယ္...
နင့္ကမ္းစပ္ကေန
ၾကိဳးမျဖည္ပဲထြက္ခြာသြားခဲ့တဲ့အတြက္ေလ..။

ခရီးမတြင္နိုင္မွန္း သိရက္နဲ႔
မ်က္စိမွိတ္ ေလွာ္ခတ္
ေနာက္ဆံုးၾက
လူအျမင္ကတ္တာပဲ အဖတ္တင္တယ္..။

လက္ပန္းက်ကာမွ
ေနာက္ကို မရဲတရဲျပန္ၾကည့္ .
နင္....
ရွိေရာ ရွိေနေသးလားဟင္ ...။

မခံစားတတ္တာ မဟုတ္ဘူး..
ေဟာဒီရင္ဘတ္ၾကီးထဲ
ေရာက္ကိုမလာတာ..။

နင့္ဟာနဲ့နင္ေတာ့
စာလံုးေပါင္းမွန္ေနေပမယ့္
ငါ့ဆီကိုလာျပီး အထားအသိုမွားေနတာက
ဆိုးတယ္...။

ခင္းေပးလာတဲ့ ေျမာင္းက
ျမစ္ေလာက္ျဖစ္ေနေတာ့လဲ
စီးေပးရမယ့္ ေရ တေပါက္ နွစ္ေပါက္က
အား.....နာ......တယ္.....။

သူငယ္ခ်င္းလို႔ မေခၚနဲ႔ ။
နင့္ အသက္ရွႈသံေတြ
ခိုးခိုးနမ္းဖူးတဲ့ငါ
လိပ္ၿပာမလံုလြန္းလို႔.........။

ရူးသြပ္တယ္ပဲေၿပာေၿပာ
အစြန္းေရာက္တယ္ပဲ ဆိုဆို
နင္သာ ငါ့ညတို႔ရဲ႔ နတ္သမီးပ်ိဳပါ...။

ခက္တာက နင္ကလဲ
ဘယ္ေဆာင္းကမွ လက္သင့္မခံတဲ႔
ႏွင္းတပြင့္မဟုတ္ခဲ့ဘူးေလ....။

မ်က္စိမွိတ္တီးေနၾကတဲ့
လက္ခုပ္သံေတြၾကား
ေရွ ႔ဆက္မတိုး၀႔ံတဲ့ ဒီဆင္ကန္းကိုက်
ဘယ္သူက စာနာေပးမွာလဲ....။

တစ္..
ႏွစ္...
သံုး..ေအာ္ၿပီးနင့္ကို
(လြယ္လြယ္ေလး)
မုန္းလို႔ရရင္လဲ အေကာင္းသား..။

လက္ခေမာင္းခတ္ခြင့္ေခ်ာင္းေနတဲ့
ေတာေၾကာင္တသိုက္စာရင္းမွာ
ငါမပါခ်င္လို႔ပါ...။

မိုးေခါင္လို႔ တီးခဲ့တာမွမဟုတ္တာ.
ငါဆိုတဲ့အေကာင္က
ျဖစ္နိုင္ရင္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အလံုပိတ္
ကုိယ့္ခႏၶာကုိယ္ၿပန္ သၿဂၤဳလ္ခ်င္တဲ့ေကာင္..။

ေျမစမ္းဖို႔ ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ခရမ္းမဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္
ကိုယ့္ကို တကယ္နမ္းလိမ့္မယ္လို႔
မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရိုးအမွန္ပါ..။

ဖြင့္ေပးမွာေရာ ..
ျငင္းဆန္မွာပါ ေၾကာက္လွ်က္နဲ့
တံခါးေခါက္ခ်င္ေနတဲ့လူတေယာက္ကို
နင္..
မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေပးပါ....။

စိတ္ခ်ပါ
ဒီပန္းကို ငါကိုယ္တိုင္
ၾကိဳးစင္တင္ မီးရႈိ ႔ပါ့မယ္။